L.A. Noire

Al bijna twee jaar lang mag ik in deze mooie industrie als pers participeren en in die tijd heb ik schitterende games en projecten mogen zien. Het komt echter niet vaak voor dat je een grote verandering ziet, die de potentie van gameplay vergroot. Natuurlijk wordt alles steeds beter en mooier, maar die vooruitgang gaat meestal in kleine stapjes. Deze week heb ik echter een sprong vooruit mogen aanschouwen. L.A. Noire gaat het acteren in games daadwerkelijk belangrijk maken. Niet langer zullen acteurs in alle overdrevenheid hun emoties op het virtuele scherm proberen te toveren. De techniek in L.A. Noire zorgt ervoor dat ook subtiele emoties fantastisch in beeld worden gebracht. Een stap die de game-industrie weer een stuk volwassener en mooier zal maken.

L.A. Noire is een sandbox-game van Team Bondi en Rockstar, die je in de huid laat kruipen van politie-agent Cole Phelps in het Los Angeles van 1947. Qua gameplay gaan we dus niet de moordende crimineel uithangen, maar een agent die samen met zijn collega’s verschillende zaken moet oplossen. Je zult onderzoek moeten doen en dit brengt gameplay-elementen met zich mee die we niet gewend zijn van het genre. Denk aan het onderzoeken van een plaats delict of het ondervragen van verdachten en getuigen. Aan de andere kant krijgt een agent ook te maken met schietpartijen en achtervolgingen, zodat het een mooie mengelmoes van gameplay wordt.

MotionScan

Het zal jullie niet verbazen dat mijn ‘Wow!’-moment naar voren kwam tijdens de eerste ondervraging in de game. Dat was namelijk het moment dat ik voor het eerst de acteurs in beeld zag. Bewust gebruik ik het woord acteurs, want nog nooit heb ik een game-personage zo levensecht zien spreken. Alle emoties die een acteur gebruikt in een film, worden nu moeiteloos naar een game overgezet. Zien is geloven en de eerste gameplaytrailer laat het al goed zien. Subtiel kun je nu zien of een verdachte bijvoorbeeld liegt, of daadwerkelijk geëmotioneerd is en daarom is L.A. Noire ook de ideale game om deze nieuwe techniek te introduceren. Je zult inderdaad mensen ondervragen en of je ze gelooft of niet is daadwerkelijk relevant voor de keuze welke volgende vraag te stellen.

De nieuwe techniek is van Team Bondi zelf en heeft de naam MotionScan gekregen, waarbij tientallen camera’s worden gebruikt om elke subtiele emotie van de acteur perfect in de game te krijgen. L.A. Noire zal de eerste game zijn die dit gebruikt, maar de toekomst is nog rooskleuriger. Niet alleen worden wij gamers nog meer betrokken bij verhalen in games, maar ook zal het voor acteurs veel interessanter worden om mee te werken aan games. Ik verwacht dan ook dat het aantal ‘top’-acteurs, die hun medewerking zullen verlenen aan games, snel zal stijgen de komende jaren.

Detective Thriller

Terug naar de game, waar je dus als Cole Phelps verschillende zaken moet oplossen. Wij kregen het begin van de game te zien, waar je nog aan kleinere zaken werkt. Later in de game zul je stijgen in rang, om uiteindelijk natuurlijk keiharde en zeer intrigerende moordzaken op te lossen. Deze zaak betrof een verdacht auto-ongeluk. De auto en zijn inzittenden is onder verdachte omstandigheden door de vangrail geschoten en het onderzoek begint bij de auto zelf. Bij de auto vonden we een aantal verdachte voorwerpen en van al deze spullen wordt een notitie gemaakt in het oude vertrouwde papieren aantekeningenboekje. Op naar de inzittenden, die natuurlijk getuigen en verdachten zijn. Je kunt altijd kiezen uit een aantal vragen, gebaseerd op het onderzoek dat je gepleegd hebt. Hoe meer bewijs je hebt kunnen vinden in de auto, hoe meer vragen je kunt stellen aan de verdachten. De schitterende gezicht-animaties doen hun werk en zelf kun je informatieve, sympathieke of beschuldigende vragen stellen. Stel je een beschuldigende vraag, dan zul je met bewijzen moeten komen om je beschuldiging te staven, anders slaat een verdachte dicht. En of die vraag succesvol is, valt of staat dan weer met het aantal bewijzen dat je hebt verzameld op de plaats delict.

Je begrijpt het idee en het is een nieuwe vorm van het spelen in een zandbak. Zo zul je daadwerkelijk naar het ziekenhuis moeten rijden om een andere (gewonde) inzittende te ondervragen, maar ook mensen moeten afluisteren, verdachten moeten achtervolgen en zo nu en dan zul je ook moeten schieten als je aangevallen wordt.

Sfeervol

Zoals we bijna al gewend zijn van games uit de koker van Rockstar, is het vooral de sfeer die de stad maakt. Bekende plekken uit Los Angeles geven de stad zijn gezicht en de auto’s, kledingstijlen en architectuur is schitterend om te zien. Je voelt je daadwerkelijk een agent uit die tijd, die van punt A naar B moet reizen om zijn werk uit te voeren. Een levendige politie-radio en je partner verhogen die sfeer nog meer. Hoe onze zaak afloopt zal ik niet verklappen, maar duidelijk is wel dat de game niet volledig schiet-vrij is. Wel is het absoluut een minder groot onderdeel, dan we wellicht gewend zijn in de reguliere sandbox-games, maar voor mij is dat eerlijk gezegd een verademing.

Voorlopige conclusie

L.A. Noire is nu al mijn verrassing voor 2011. Als je in de auto en naar de politie-radio luistert, weet je precies wat je taak is en je wilt die goed afronden ook. MotionScan is een nieuwe stap in de game-industrie, die de potentie heeft om games volwassener en beter te maken en daarnaast is het fantastisch om te zien dat een sandbox-game meer kan zijn dan alleen een spel met schieten en auto’s stelen. L.A. Noire is fris, vernieuwend, veelbelovend, sfeervol en ik kan niet wachten op mijn volgende bezoek aan het Los Angeles van 1947. Het wachten op de lente van 2011 zal me dus zwaar vallen.