Driv3r

Nadat Driv3r de hemel in geprezen werd door enkele grote gamemagazines, kwijlden de gamers meer als ooit tevoren. Toen het ook de beurt was aan de wat kleinere mags werd de game keihard de grond in geboord. Onvoldoendes werden gescoord en er werd gesuggereerd (en later ook bevestigd) dat Atari met wat smeergeld er voor had gezorgd dat het derde deel uit de Driver reeks ‘goed ontvangen’ werd bij de grotere gamemags. Was dit echt nodig geweest?

Driver drie? Driv-drie-r? Driver?
Om maar eens met de titel te beginnen: hoe spreek je dat in ’s hemelsnaam uit? Het lijkt erop dat Atari op de moderne toer gaat en de E gewoon door de 3 vervangt, wat toevallig ook nog eens goed uitpakt omdat het het derde deel is. Volgens Atari biedt Driv3r ongekende, nieuwe mogelijkheden, maar in werkelijkheid is Driv3r niet veel meer dan een remake van Driver en Driver 2. Enkele nieuwe opties zijn wel aanwezig, maar de concurrentie is inmiddels ook gegroeid. Met name de nieuwe GTA delen zijn een doorn in het oog voor Atari.

Gewoon weer Tanner
Iedereen is er wel van overtuigd dat Driver een goede game was. De spannende achtervolgingen hebben menig gamer (waaronder ik) op het puntje van hun stoel laten zitten. Als undercoveragent Tanner moest je verschillende duistere zaakjes ontmantelen en de verantwoordelijken in de bak zetten. In dit eerste deel was het nog niet mogelijk om uit je auto te stappen en andere auto’s te vorderen, wat in deel 2 weer wel het geval was. En dan nu het vernieuwende Driv3r: je speelt gewoon weer Tanner en moet gewoon weer undercover gaan om de plannetjes van de bad guys te verijdelen. Terwijl je je in de onderwereld mengt, moet je jezelf bewijzen en je dus schuldig gaan maken aan bijvoorbeeld het stelen van auto’s, waar het de grote bende voornamelijk om gaat.
Wat opvalt als je de game opstart is dat je de keuze hebt uit verschillende speltypes. Er is de Underground mode, waar je als het ware de verhaallijn afloopt en letterlijk undercover gaat bij de grootste autodieven van de stad. Dan is er nog de Take A Ride mode, waar je gewoon een van de drie steden (Nice, Miami en Istanbul) uitkiest om op zijn kop te zetten. Stap uit, steel auto’s (of een van de vele andere voertuigen) en krijg de politie achter je aan (of niet, want dit is een optie). Of je kunt natuurlijk gewoon relaxed een ritje maken zonder enige problemen te veroorzaken. Ook de echte Driver-games zijn weer van de partij: Survival mode (zo lang mogelijk rondrijden zonder jezelf te vernielen, terwijl tientallen politieauto’s het op je gemunt hebben) en Quick-Chase (een auto achtervolgen en vernielen) missen niet. Verder zijn er nog de gewone races.

Put the pedal to the metal
In de Driver reeks draait het vooral om de achtervolgingen, zo ook in Driv3r: je komt een bad-guy tegen, die je eerst moet achtervolgen, zijn schuilplaats binnendringen, zijn handlangers eventjes van kant maken om vervolgens de big boss zelf onder handen te nemen.
De aanloop hiernaartoe is gewoon goed. De auto’s zien er goed uit en zijn weer helemaal Driver. Het rijden zelf is fantastisch: het systeem zorgt voor een realistische besturing, waardoor je nogal je best moet doen om achtervolgingen tot een goed eind te brengen. Helaas is kunde niet de enige factor die dit bepaalt… Zoals ik al zei is en blijft Driver zichzelf, en dat houdt in dat het ook in Driv3r een beetje onduidelijk is wat breekbaar is en wat niet. Zo kun je grote vuilnisbakken zonder moeite omver beuken, terwijl een simpel bosje je voertuig al tot stilstaan kan manen. Dat is gruwelijk irritant tijdens een spannende achtervolging, want als je ook maar ietsje te ver van je doelwit bent is de missie voorbij en zul je opnieuw moeten beginnen. Da’s ook een slecht punt: na het falen/voltooien van een missie kun je niet even op je gemak rondrijden, maar komt er een scorescherm en begint de volgende missie of moet je de missie opnieuw doen. “Want,” zegt Atari, “daar is de Take a Ride-optie al voor.”
En dan hebben we het beste gedeelte van de game al gehad, want het gedeelte te voet komt echt tekort. Tanner loopt houterig en zijn springbewegingen hebben wat weg van een manke kikker die niet ver kan springen. Het schieten is ietsje beter uitgewerkt; je hebt een arsenaal dat varieert van gewone pistols (waar je oneindig kogels voor hebt) tot granaatwerpers. Over het algemeen is het uitstappen (en het stelen van andere voertuigen) een leuke afwisseling, maar ook niet meer dan dat.

Graphics & Sound
Grafisch ziet Driv3r er heel gelikt uit. De auto’s zijn goed vormgegeven en mooi afgewerkt, de levels zijn vrij groot en bevatten een mooie binnenstad, landweggetjes en Freeways. De gedetaileerde gebouwen geven een goede feeling wanneer je plaatsneemt achter het stuur en de belichting is zeer goed, wat vooral te zien is bij de omschakeling van dag naar nacht (want ja, er zit een dag/nacht-systeem in Driv3r). Je ziet dus gelijk waar het in Driv3r echt om draait: om de auto’s. Het fantastische schademodel bevestigt dat nog maar eens: bij iedere botsing is de schade heel realistisch weergegeven, kogelgaten blijven zichtbaar en mocht je auto eens exploderen dan geniet je van een schitterend vuurwerk. Ook zijn de cutscenes erg mooi in elkaar gezet, en hoewel ze inhoudelijk een beetje onduidelijk zijn zorgen ze toch voor een goed sfeertje. Op de graphics is dus weinig tot niets aan te merken.
De geluiden die Driv3r te bieden heeft vallen tegen. Muziek ontbreekt gewoon; er is geen radio in de auto. De geluiden die je in de game tegen komt stellen weinig voor; claxons, mensen die iets roepen en indeukend blik; meer is het niet. De stemmen in de cutscenes zijn wel heel aardig, maar daar heeft Atari dan ook Hollywoodsterren voor ingehuurd.

Regisseer je eigen film
… En dan is er de optie die Driv3r nog een beetje aantrekkelijk maakt (als je er tenminste zin in hebt om uit te zoeken hoe het überhaupt werkt): de film-optie. Na bijvoorbeeld een spannende achtervolging of een wilde rit hoef je maar op start te drukken om je prestaties tot een film te verwerken. Veel filmeffecten zitten verwerkt in deze optie: Motion-Blur, andere camera opties; noem maar op. Leuk om een keertje te doen, maar veel heb je er niet aan.

Beestjes!
Tja, die halen het punt van de game zwaar omlaag. Driv3r stikt van de bugs, wat aantoont dat de game misschien ietsje te vroeg in de schappen lag. Enkele grepen uit de pot: framedrops (erg storend midden in een achtervolging), clipping problemen (tegen een trap omhoog zwemmen bijvoorbeeld) en meer dergelijke storende afwerkingfoutjes.

Driv3r & GTA
Sinds de grootmacht GTA is uitgekomen wordt elke soortgelijke game daarmee vergeleken. Zo ook Driv3r. Bij Atari zijn ze op z’n zachtst gezegd niet tevreden over de statements dat Driv3r van GTA nagemaakt is. Ergens wel terecht, want Driver 2 was tenslotte veel eerder uit als GTA III, en in Driver 2 kon je ook door een driedimensionale stad rondrijden en auto’s stelen. Helaas voor Atari heeft GTA de toon gezet voor dit genre, zodat men Driv3r met GTA vergelijkt. Atari had hier blijkbaar zijn eigen ideetjes over en heeft op een paar manieren laten blijken dat Driv3r beter is als GTA. Één van die manieren is nogal merkwaardig. In de game zitten namelijk mannetjes met Hawaï-blousjes aan, die de naam Timmy Vermicelli dragen (gunst, waar lijkt die naam toch op) en je neerschieten met hun M-16’s. Deze mannetjes staan op enkele (geheime) plekken in de game en de bedoeling is om ze allemaal te vermoorden. Om Rockstar nog eens goed de loef af te steken hebben de Timmy Vermicelli’s zwembandjes om, wat natuurlijk duid op het niet kunnen zwemmen van Tommy Vercetti. Tanner kan dit namelijk wel (vraag echter niet hoe). Maar alweer helaas voor Atari: CJ, de hoofdpersoon van GTA San Andreas, zal zelfs met auto en al in het water kunnen kukelen en er nog uit kunnen klimmen.
De vergelijking tussen GTA en Driv3r wordt trouwens te vaak gemaakt. Driv3r is een game waarin het vooral om achtervolgingen draait, terwijl de nadruk in GTA vooral op het geweld wordt gelegd.

Conclusie
Met de pluspunten van het rijsysteem, de graphics en de verschillende gamemodes zou Driv3r ongetwijfeld hoog scoren. Maar helaas trekken minpunten als de slechte loop-onderdelen en bugs de game danig omlaag. Al met al is Driv3r niet veel meer dan Driver 2, op een paar puntjes na. Een paar jaar terug zou Driv3r dus een waanzinnige game zijn geweest, maar met de superieure GTA: San Andreas op komst lijkt het er op dat Driv3r al snel de vergetelheid in gedrukt wordt.