Overlord

Triumph Studios is de eerste Nederlandse ontwikkelaar die een spel op een next-gen console heeft uitgebracht. Overlord is een actie RPG die het genre volgens de makers niet al te serieus zou nemen. Een gewaagde keus. Vandaar dat wij heel erg goed hebben gekeken hoe dat heeft uitgepakt.

In de steigers

Ooit was de Overlord, de naam die de volgelingen aan jouw kwaadaardige verschijning hebben gegeven, alleenheerser in het gebied en kon hij alles maken wat hij wilde. Hij deed dit ook totdat zeven helden ingrepen, met daarbij de ondergang van de Overlord tot gevolg.

Het spel start wanneer je volgelingen, minions genaamd, je half dood onder de ruïnes van je toren vandaan vissen. Ze beschouwen je trouw nog altijd als de hoop van het kwaad en trekken je een roestig stuk armor aan. Het doel is om zowel de Dark Tower als de macht in oude glorie te herstellen.

Voordat het zover is moeten eerst de zeven helden aangepakt worden; zij zijn immers verantwoordelijk voor jouw ondergang. De helden zijn echter op hun beurt weer ten onder gegaan aan de voorspoed die ze hebben verkregen na het verslaan van jouw persoon en worden door een van de zeven doodzondes in hun greep gehouden. Zo heet de eerste voormalige held Melvin Underbelly. Je begrijpt dat zijn doodzonde vraatzucht is en hij al het eten van de boeren heeft onteigend.

Doordat de boeren zo onderdrukt worden zullen zij jou om hulp vragen. Hoe je met de boeren omgaat is bepalend voor hun gedrag tegenover jou. Het plunderen van een boerderij kan broodnodige objecten opleveren, maar tegelijkertijd negatieve invloed hebben op de behulpzaamheid van diezelfde boer.

Dansen, bier drinken en pissen

In de game bestuur je de zwijgzame Overlord, maar het zijn de minions die de game invullen, zowel op het gebied van gameplay als in de dialogen. Jij als lompe Overlord beschikt over een standaard spell en een rake tik die je kunt uitdelen, maar het zijn vooral de minions die de echte schade aan tegenstander en omgeving toebrengen.

Er zijn vier types minions, elk met eigen kleur en specifieke sterktes en zwaktes. De bruine zijn de vechtersbazen en kunnen bovendien een flinke tik verdragen. De rode minions zijn vuurimmuun en kunnen een aanval doen op afstand. De blauwe minions kunnen zwemmen, magie weerstaan en gesneuvelde minions binnen beperkte tijd healen. Tot slot zijn er nog de groene minions die de vijand belagen door op zijn rug te springen. Deze laatste is tevens ongevoelig voor giftige gassen.

De horde waarover je controle hebt loopt al gauw op en zal uit maximaal vijftig minions bestaan. Hoewel je start met alleen de bruine minions, vind je al vroeg in de game de overige kleuren. Dode tegenstanders of onderdanen in de vorm van mensen of schapen droppen life force, waarmee minions uit speciale spawning pits uit de grond kunnen worden getrokken.

De minions zijn trouwer dan je Golden Retriever en zullen alle gevonden voorwerpen aan jou overdragen. Ze zullen geen tegenspraak geven op jouw opdrachten, hoe kansloos ze ook zullen zijn. Daarnaast kun je de minions ook in een ketel gooien, om zo je wapens te smeden of te verbeteren.

De minions reageren zeer goed op de interactieve omgeving. Ze weten alles te slopen danwel te benutten. Zo worden pompoenen en pannen gebruikt als helmen en zijn deegrollers of andere harde voorwerpen potentiële moordwapens. Je moet ze wel in de gaten houden, want voor je het weet staan ze te line-dancen of vergrijpen ze zich aan bier. Kijk dan ook niet raar op als er een half dronken minion naast je de boel laat lopen.

Hollanse hoerenkast

De levels bestaan voornamelijk uit gangen of afgebakende paden. Hoewel dit wellicht doet vermoeden dat navigeren niet al te moeilijk zou moeten zijn, verdwaalde ik, zeker naar mate de game vorderde, vaak. Dit komt deels door mijn van nature slecht ontwikkelde oriëntatievaardigheden (waarvan Teun al vaker de dupe is geweest), maar ook door het ontbreken van een map. Nergens in de game krijg je een kaart waarop aangeduid staat waar je quests kunt verkrijgen, laat staan dat je weet waar je heen moet. Bij de game wordt wel een papieren variant geleverd, maar daarvoor moet je wel beter kunnen kaartlezen dan de gemiddelde vrouw.

Overlord heeft weinig echt uitgestrekte gebieden in de game. Er is wel veel reliëf, waardoor je soms mooi uitzicht hebt, maar absolute bewegingsvrijheid is er niet. Dat wil niet zeggen dat de levels saai zijn, integendeel, de thema’s worden vrij snel afgewisseld waardoor de spanning er in blijft. Als je bovendien goed de levels bestudeert, vind je subtiele grollen terug in het leveldesign. Zo is er bijvoorbeeld een soort bordeel, waarmee natuurlijk wel gelijk duidelijk wordt uit welk land de ontwikkelaar afkomstig is.

Het mag duidelijk zijn dat door de makers het level uiteraard is afgestemd op de verschillende typen minion. Door bijvoorbeeld vuurbarricades zijn rode minions nodig of om een voorwerp te bemachtigen dat op een eiland ligt zijn blauwe minions noodzakelijk. De puzzels die dit met zich mee brengt zijn over het algemeen leuk, maar geen echte hersenkrakers. Een minpunt is dit zeker niet, want dit zou de afwisselende en spannende actie uit de game halen.

Wel hinderlijk is dat verschillende quests tegelijkertijd beschikbaar zijn en dat ik meerdere keren gedurende een quest erachter kwam dat ik eerst een andere quest had moeten afronden. Het is echt een aantal keren voor gekomen dat ik al redelijk ver gevorderd was in mijn opdracht en ik terug moest om eerst een andere missie te volbrengen.

Verzuipen op een amusante manier

Overlord is verschenen op de Xbox 360 en PC en dat brengt uiteraard verschillende manieren van spelen met zich mee. Bij de Xbox 360 bestuur je met de linker analoge knuppel de Overlord en met de rechter de minions. De camera staat op een vast standpunt achter de Overlord. In de PC versie bestuur je met het toetsenbord de Overlord en de muis de camera. Dit heeft een meer natuurlijke manier van bewegen. De minions kunnen door middel van een toetsencombinatie eveneens met de muis worden aangestuurd. Hoewel zo’n groep doorgeslagen vandalen lastig te besturen lijkt, hou je over het algemeen het overzicht, omdat je de minions per kleur kan bedienen. Het terug roepen kan uiteraard met een klik op de knop.

De kunstmatige intelligentie van de Gremlin-achtige wezens is redelijk goed, iets wat je wellicht niet zou verwachten als je sommige acties in cut-scenes ziet. Ze (behalve de blauwen) lopen niet achteloos het water in, tenzij jij ze daar opdracht voor geeft. De minion-master, een soort gids die je door de wereld loost, vatte dit treffend samen waarbij goed de licht sadistische humor van Overlord naar voren komt. Hij zei: ‘Minions kunnen niet in het water. Ze kunnen het wel, maar ze verdrinken dan op een amusante manier.’

Toch ontbreekt er in het spelen een functie, die een hoop tijd zou kunnen schelen. Er is geen mogelijkheid om minions met één druk op de knop een kamer volledig aan gort te laten slaan, als een soort ‘fire at will’-functie voor minions. Dit zou ook handig zijn wanneer er bijvoorbeeld een vertrek vol staat met makkelijke tegenstanders, waardoor je snel life force kunt verzamelen. Ook zou het handig als er een soort automatische heal functie voor de blauwe minions zou zijn. Indien de gesneuvelde minion namelijk niet in het directe bereik van een blauwe minion is, onderneemt hij niets. Je moet hem op de gewonde minion afsturen, iets wat tijd (waar je meestal niet veel van hebt) en onnodige moeite kost. Vaak heb je dan ook nog dat de blauwe minion de tegenstander aanvalt, doordat je verkeerd klikt en ook de blauwe minion kassiewijlen gaat.

Weinig invloed

Persoonlijk een klein nadeel aan Overlord op de PC vond ik de geringe mogelijkheden om de game af te stellen op je PC. Het enige wat visueel ingesteld kan worden is de resolutie en frequentie (Hz) van het spel en de kwaliteit (laag, gemiddeld of hoog). Desondanks moet gezegd worden dat Overlord op een lage resolutie ook goed liep op een PC met een lichtere grafische kaart (9800pro), iets wat steeds minder nieuwe games kunnen zeggen.

Het instellen van een moeilijkheidsgraad ontbreekt eveneens, maar er zit zeker een goede opbouw in de game. De eerste tien uur ren je redelijk gemakkelijk door de game heen, maar daarna word je toch gedwongen een goede keuze te maken tussen de types minions en bovendien een tactiek te hanteren.

Vervelend is echter wel dat, mocht je het niet halen, je start vanaf je laatste autosave punt. De vijanden zijn dan gerespawnd, waardoor je er soms tergend lang over doet om sommige stukken overnieuw te doen. Schatten uit de omgeving moeten eveneens opnieuw worden gepakt, iets wat soms erg veel tijd kost. Op deze manier kun je tevens vals spelen door herhaaldelijk de life force van schepsels in de omgeving te pakken, terug te gaan naar je toren, de life force pakken, enzovoort. Op deze manier had ik nooit problemen met het krijgen van het maximum aantal minions.

Conclusie

Het zou bijna lastig worden om kritisch te zijn op een product dat uit je geboorteplaats komt. Toch zal ook een onafhankelijke journalist erkennen dat Overlord een fantastisch product geworden is, dat duidelijk is ontwikkeld door fanatieke fantasyliefhebbers. Het gameplayconcept is misschien niet door Triumph Studios uitgevonden (zie Pikmin), maar het is wel voor het eerst dat het wordt gebruikt in deze setting. Bovendien moeten mensen die dat als argument zouden gebruiken niet zo zeiken, aangezien elke 3D shooter dan van Doom zou zijn afgeleid.

Hoewel ik in het bovenstaande artikel een aantal puntjes heb genoemd waar aan ik mij licht heb geërgerd, heb ik zeker een leuke tijd gehad tijdens het spelen. Overlord voelt vernieuwend aan, heeft humor, ziet er leuk uit, speelt redelijk lekker, blijft lang boeien en neemt zichzelf en het genre vooral niet te serieus. Vooral van dat laatste kan ik erg genieten, en kunnen vele andere ontwikkelaars er nog iets van leren, ondanks dat Triumph Studios niet zo gek groot is. Dat er in Overlord dan weinig af te stellen is, een map ontbreekt en enkele vervelende puntjes in de gameplay zitten, wordt de game volledig vergeven.

Tussen neus en lippen door werd duidelijk dat men van plan is van Overlord een franchise te maken, ook al zou men dit nu nog niet bevestigen. Triumph Studios zal namelijk eerst een aantal (betaalde) downloads verzorgen, waardoor Overlord onder andere van de gebrekkige multiplayer wordt verlost. Mocht Triumph Studios, en daar heb ik vertrouwen in want dat hebben ze me al persoonlijk toegezegd, goed luisteren naar de kritiek van de media en gamers en deze juist verwerken, dan wordt Overlord 2 een regelrechte knoepert van een game. De vraag is echter in hoeverre het originele Overlord dat zelf al niet is. Ik zou zeggen: probeer het zelf. Spijt zul je in ieder geval niet krijgen, want daar is de game te goed en te toegankelijk voor. En Triumph Studios… ga eens heel snel weer aan het werk!