Painkiller

Op het eerste gezicht heeft Painkiller met z’n frantic shooter action, waarbij ladingen demonen naar je toe geworpen worden, de schijn van een Serious Sam-kloon. Gelukkig lijkt het deze kant niet op te gaan.

Geen kloon
Painkiller gaat over Daniel Garner, die de hemel nog niet in mag en daarom in het vagevuur hordes demonen afslacht. Deze gameplay doet natuurlijk direct denken aan Serious Sam en Will Rock, waar je ook massaal aangevallen werd door onguur gespuis. Dankzij de previewbuild die wij ontvingen kan ik jullie vertellen dat Painkiller geen Serious Sam- of Will Rock-kloon zal worden

Painkiller gaat bijvoorbeeld qua gameplay mooi tussen die beide games in zitten,want bij Painkiller ga je steeds van plaats naar plaats, waarbij elke plaats qua omvang niet erg groot is en waarin de dosis vijanden niet echt overrompelend is. Dit haalt de frustratie van Serious Sam weg, waar je elke keer dertig waves van steeds moeilijker wordende monsters moest verslaan voordat je ook maar een meter verder kwam. Ook haalt het de saaiheid van Will Rock weg, waar je veel te grote gebieden moest doorkruisen, op zoek naar de volgende slachtarena.

Gothic in detail
Aangezien Painkiller een gothic horror shooter is, is de sfeer lekker creepy. Zo speelde het eerste level van de preview zich af op een kerkhof bij nacht, dat net als haar bewoners ook in een staat van ontbinding leek te zijn. Skeletten van gevallen krijgers waren hier voornamelijk de tegenstanders. Het tweede level speelde zich af in een blijkbaar door de pest en brand geplaagde middeleeuwse stad, waar rottende lichamen van overledenen door necromancers tegen mij opgejaagd werden. Het laatste level liet mij kennismaken met een enorme demon, die in een hectische bossfight die plaatsvond in een mystieke toren uiteindelijk de verliezer bleek te zijn.

Nou zijn de genoemde omgevingen en models in Painkiller niet alleen erg sfeervol, ze zijn ook bijzonder gedetailleerd. De game maakt gebruik van de Pain engine, een engine die door de ontwikkelaar zelf ontwikkeld is en die ‘tot 100 keer meer polygonen’ gebruikt dan in andere games. We zullen ze op hun woord geloven, feit is wel dat alles ook echt enorm gedetailleerd is, dat de textures ook van zeer hoge kwaliteit zijn en dat de belichting en schaduwen ook zeer goed aanwezig zijn. Je moet wel een GeForce 3 of vergelijkbare videokaart hebben (GeForce 4MX-bezitters hebben bij deze titel ook weer pech) om mee te kunnen doen. Ga dus maar alvast voor deze game én bijpassende videokaart sparen, mocht je daar niet aan voldoen.

Physics
Een andere bijzondere feature van Painkiller is de aanwezigheid van physics. Painkiller maakt hiervoor gebruik van de Havok 2-engine, die bijvoorbeeld in Max Payne 2 ook alles liet bewegen (en vooral vallen) zoals het hoort. Een skelet dat van dichtbij door een shotgun geraakt wordt, vliegt meters achteruit, waarna het elke keer anders op de grond terecht komt (ragdoll-effect). Stukken hout, steen en andere voorwerpen vliegen na een explosie ook alle kanten op en dan niet op een komische of generieke manier. Of juiste physics belangrijk zijn voor een frantic shooter als Painkiller moet je zelf uitmaken, grappig om te zien is het in ieder geval wel en het stoort ook zeer zeker niet.

Multiplayer
Op multiplayervlak kon Painkiller ook nog wel eens een heel interessante game worden. Ik heb dit maar even kunnen proberen, maar het lijkt de richting op te gaan van Quake III:Arena. Forumposters op de Painkiller-website vergeleken de multiplayer van Painkiller nog liever met QuakeWorld, vooral door de skills die nodig zijn. Die skills kun je al laten zien in de standaardspelsoorten deathmatch, team deathmatch en ‘The Light Bearer’ (één quad damage per map, de winnaar is degene die aan het einde van de ronde de quad damage heeft), maar ‘Voosh’ en ‘People Can Fly’ zijn wat betreft skills nog veel interessanter. In Voosh heeft iedereen namelijk hetzelfde wapen, dat op gezette tijden verandert. Bij People Can Fly kun je een tegenstander alleen verwonden als deze zich in de lucht bevindt. Hierbij spelen physics natuurlijk weer een flinke rol!

Conclusie
Painkiller is weer hordes monsters afslachten, maar met een betere dosering en minder loopwerk: datgene wat Serious Sam en Will Rock juist zo irritant maakte. De zeer mooie graphics, het juiste gebruik van physics en een multiplayergedeelte dat een compleet eigen leven kan gaan leiden kunnen van Painkiller nog wel eens een hele interessante titel gaan maken!