DeathSpank

Wanneer is ook alweer de laatste keer dat je echt hebt kunnen lachen om een game? Voor mij is dat alweer een hele poos terug. De laatste tijd speelde ik enkel bloedserieuze RPG’s zoals Oblivion, Nier en Demon’s Souls of grauwe shooters zoals Bad Company 2 en Gears of War. Het is aan de nieuwe RPG DeathSpank de taak om van die verbitterde grijns weer een jolige glimlach te maken.

Hero of the downtrodden, dispenser of JUSTICE!

In DeathSpank speel jij DeathSpank: een typische held die barst van enthousiasme en zelfvertrouwen. Het liefst vertelt hij Jan en alleman over zijn heldhaftige daden en zijn vele bijnamen. Wat DeathSpank echter niet realiseert, is dat hij een enorm klunzige en impulsieve eikel is, vooral als het om communiceren met zijn medemensen gaat. Maar toch is DeathSpank een van de weinige personages waarvan je daadwerkelijk kunt zeggen dat hij grappig is. Met zijn stem waarin nooit zelfvertrouwen ontbreekt, de mogelijkheid om tussen toiletten te teleporteren en zijn ronduit hilarische dialogen is DeathSpank, ‘the dispenser of justice’, een personage dat je bijblijft.

DeathSpank houdt, naast over zich zichzelf vertellen, er ook van dingen kapot te maken en niets over te laten van zijn vijanden. Geen probleem, want onze held kan vier wapens tegelijkertijd dragen. Allevier de knoppen op de controller triggeren een aanval en jij kunt zelf dus bepalen welke wapens onder welke knoppen komen te staan. Dat kan af en toe nog een lastige keuze worden, omdat er veel wapens te vinden zijn in DeathSpank. Een tweekoppig zwaard wissel je na een kwartier spelen alweer om voor een vlammende hamer, opdat die tien minuten later weer vervangen wordt door een nieuwe kruisboog. Je bent eigenlijk constant je wapens, items en bepantsering aan het verbeteren en dat is nodig ook, aangezien je van het ene op het andere moment tegen vele sterkere vijanden kan komen te staan.

Het vechten in DeathSpank lijkt op het eerste gezicht eigenlijk erg veel op dat van een slechte hack ’n slasher: veel buttonmashen. Maar niets is minder waar, er moet weliswaar eens wat gehakt en geslagen worden, maar de combat kan op zich ook weer heel diep zijn. Switch je snel tussen verschillende wapens, dan levert dat combo’s op en die resulteren op den duur weer in Justice, een soort superaanval. Mocht je nu toevallig bepaalde, sterke combinaties van wapens weten en die dan weer combineren met Justice, dan heb je je eigen ‘five point palm exploding heart technique’ in handen. Dat kan af en toe wat lastig zijn, dat coördineren van je aanvallen in tijden van chaos, maar het is het waard. Gelukkig heeft DeathSpank ook over elk gevonden item wel iets grappigs te zeggen, zodat zelfs de combat lekker luchtig blijft tussen al die chaos door.

List of unimportant things to do

DeathSpank’s eerste echte queeste is om een machtig voorwerp dat de naam ‘The Artifact’ draagt, terug te gaan halen. The Artifact wordt echter bewaakt door een groot aantal vijanden, een magisch portaal en een sarcastische monnik, dus die moeten eerst nog uit de weg. Terwijl je hiermee bezig bent kun je nagenoeg elke ander persoon in de wereld aanspreken voor een interessante sidequest. Meestal heb ik het niet zo op sidequests in RPG’s, maar in DeathSpank zijn deze kleine missies veelal kort maar krachtig (lees: grappig) en dus ook leuk om tussendoor te doen. Al vroeg in het spel krijg je opdrachten zoals het halen van een extra hete, illegale taco of typische quests als “Smash the crap out of demons”, maar dan letterlijk, want demonische bemesting is duur. In combinatie met de droge humor van DeathSpank (en alle NPC’s overigens) zijn dit soort missies één en al fun om te doen.

Pick up and play

Zoals misschien al duidelijk is geworden is DeathSpank een bijzonder luchtig spel. Je krijgt er ook echt een ‘pick up and play’ gevoel bij. Heerlijk, vind ik dat. Even geen moeilijk gedoe met honderden savegames, overdreven lange laadtijden of een game die zichzelf te serieus neemt. DeathSpank start je op, ga je spelen, heb je plezier in en leg je weer neer. Precies zoals een game hoort te zijn. Talloze andere games hebben dat element uiteraard ook vaak genoeg, maar bij DeathSpank merk je het ook echt tijdens het spelen: je hoeft er niet per se een lange zit voor te gaan maken en er is geen constante verplichting om te blijven spelen. Al kan niemand het je kwalijk nemen als je deze game een paar uur achter elkaar speelt, hoor.

Conclusie

Heb je nog 1200 Microsoft Points op je account staan of heb je nog een euro of vijftien in je portemonnee over? Dan koop je DeathSpank. Nee echt, koop die game! De game is gewoonweg een genot om te spelen, voldoet in je behoeftes naar geweld, doet niets moeilijk als het ook makkelijk kan en garandeert je een brede glimlach op je gezicht. Zelfs het grote aantal sidequests kan je boeien, vooral door de geniale voice-acting en de gekste dialogen. Dat kan toch nooit mis zijn voor dat kleine beetje geld?