Najaars verlangen: Wester Wagenaar

De blaadjes vallen van de bomen, de sinterklaaspakken worden gestoomd en de kerstballen liggen in de winkels. Wat betekent dit? Vertraging met de trein… maar ook een najaar volgepropt met toffe games! Er moeten keuzes gemaakt worden, want alles spelen is fysiek onmogelijk. Daarom hebben we onze redacteuren verplicht om een verlanglijstje te maken van drie games waar zij dit najaar het meeste naar verlangen, ook mag er één minder bekende game aangeraden worden. Een moeilijke klus waarbij de echte games van de meuk worden gescheiden. Als laatst komt Wester langs:

1. Dark Souls
Hardcore games zijn aardig schaars geworden, maar gelukkig is daar Dark Souls, die ons als vanouds weer vreselijk vaak het loodje zal laten leggen. De voldoening die de game je echter weet te geven als het dan eindelijk wèl lukt is echter overweldigend, iets wat ik tijdens de Gamescom in Keulen ten volle heb kunnen ervaren.

2. Tales of the Abyss
Ik schuif mijn liefde voor de Tales of-reeks niet echt onder stoelen of banken en dus is een van de najaarstoppers voor mij toch echt een van de, volgens velen, beste delen uit deze RPG-reeks, die nog nooit het Europese vasteland heeft weten te bereiken. Waarschijnlijk wordt deze opgepoetste versie van het origineel voor mij de reden om toch ook maar eens een Nintendo 3DS te gaan halen, wat wel aangeeft hoeveel zin ik heb om Tales of the Abyss te spelen.

3. ICO & Shadow of the Colossus Collection
Tot mijn grootste spijt ben ik nooit in het bezit geweest van een PlayStation 2, maar dat wil niet zeggen dat ik in het verleden niet flink heb zitten peinzen om er toch niet eentje aan te schaffen. Er waren een aantal games die ik echt heel graag nog wou ervaren, maar nadat Okami ook op de Nintendo Wii was verschenen bleven er nog twee titels over. Ik moest echt nog aan de slag kunnen met ICO en Shadow of the Colossus en nu is dat ook voor mij mogelijk.

Check ook deze!
Ik heb ‘m al in mijn PlayStation 3 zitten en kan nu al zeggen dat het een toppertje gaat worden, mits je van bijzondere games houdt. El Shaddai: Ascension of the Metatron is in feite een surrealistische kijk op het boek van Henoch, een onderdeel van de Bijbel. Wat grafisch wordt gedaan in El Shaddai heb je echt nog nooit eerder gezien, noch ervaren. De game is een visueel meesterwerk die werkelijk alle aandacht verdient die het kan krijgen.

  1.   
    fdennis's avatar

    Je houd duidelijk dus van rpgs. Maar waar is skyrim dan?

  2.   
    superdedupe's avatar

    fdennis schreef, "Je houd duidelijk dus van rpgs. Maar waar is skyrim dan?"

    wss te mainstream 😛

  3.   
    WesterW's avatar

    Haha, zo hipster ben ik nou ook weer niet hoor 😛

    Ben alleen veel minder een liefhebber van Westerse RPG’s, waaronder dus Skyrim. Bovendien vind ik vrijheid in games wel leuk, maar dan moet de wereld wel inhoud hebben en dat had voorganger Oblivion mijns inziens gewoon niet. Niet alleen was de wereld eigenlijk best kaal, het verhaal ging ook nog eens nergens over. Snap wel waarom veel mensen de game vet vinden, maar het is niet (meer) mijn ding 😉

  4.   
    -Arthur-'s avatar

    Aha! Eindelijk iemand die ook uitkijkt naar Tales of the Abyss. Ik heb al een tijdje een 3DS, en ben een grote fan van JRPG’s. Die westerse RPG’s lijken inderdaad meer op uitgebreide actie games. 😉

  5.   
    superdedupe's avatar

    Wesz schreef, "Haha, zo hipster ben ik nou ook weer niet hoor 😛
    Ben alleen veel minder een liefhebber van Westerse RPG’s, waaronder dus Skyrim. Bovendien vind ik vrijheid in games wel leuk, maar dan moet de wereld wel inhoud hebben en dat had voorganger Oblivion mijns inziens gewoon niet. Niet alleen was de wereld eigenlijk best kaal, het verhaal ging ook nog eens nergens over. Snap wel waarom veel mensen de game vet vinden, maar het is niet (meer) mijn ding ;)"

    Laster!

    nouja de mainquest was echt heel slecht (ik vond die hel levels echt heel lame) maar het levelen en de missies van de guilds waren heel andere koek… heb je die wel geprobeert?

  6.   
    WesterW's avatar

    Ik heb meer dan honderd uur in Morrowind, en tevens in Oblivion, gestopt, maar eigenlijk ben je steeds bezig met quests te voltooien waar je uiteindelijk toch geen resultaat van ziet. Dat je veel kunt doen, betekent nog niet dat iets ook daadwerkelijk leuk is. De game is interessant, tot je doorhebt dat het hele spel eigenlijk nergens om draait. Heb liever een lineair, maar intens avontuur, dan een uitgesmeerde grote wereld.