Fast Forward 2012: Journey

Minder dan minder
Op het moment van schrijven zit er net een speelsessie van Grand Theft Auto IV op, veelal in voertuigen de zender Journey afspelend. Zo voelt de game, of heerlijker gezegd, de virtuele kunst van Journey nu precies ook. Magisch, minimalistisch en de muziek zet zich neer als een mengeling van karakteristieke, bevredigende, maar soms ook melancholische tonen. Journey begint in een diepe slaap en het personage waar je mee speelt, gehuld in een rood gewaad, wordt wakker, midden in een woestijn. Het doel is obscuur, je krijgt taferelen te zien van de besturing en verder heb je het idee dat je naar die enorme berg met die lichtstraal richting hemel moet, om daar de reis te eindigen en erachter te komen hoe, wat en waarom.

Zonder enige minuten of zelfs seconden speeltijd zuigt Journey me op in een rustgevende, misschien wel zenachtige omgeving, om door te gaan, door die woestijn. Er zijn ruïnes, rotsen, verwoeste bruggen waar je overheen moet zien te komen, een reis zonder echte diepgang, maar wel snakkend naar informatie wegens nieuwsgierigheid – en dat alleen vanuit trailers. Journey vertelt dus bijvoorbeeld niet hoe je over die ene beschadigde brug komt; naast die paar knoppen die je gebruikt om het personage te bewegen, ben je volledig op je instinct aangewezen.

[SCREENSHOTS]
Vergaren is vooruitgang
In Journey is het vooral lopen, ronddwalen in een kunstige wereld, zonder feitelijk doel. Er zijn wellicht wat puzzels op te lossen, maar verzamelen is een belangrijk detail om vooruitgang te boeken. Je personage kan springen, hoger dan in de meeste games, maar dit vergt energie. Deze energie haal je uit het vergaren van rode lintjes waarmee jij je sjaal ‘oplaadt’ om hoger te kunnen springen. De verlichte delen op deze sjaal verdwijnen, drie stuks per keer, bij elke sprong. Het kan dus zijn dat je niet genoeg lintjes hebt verzameld om ergens bovenop te komen. Je zult dan op zoek moeten naar energie om hoger te kunnen springen en daadwerkelijk vooruitgang te boeken in Journey. Bepaalde hoogtes zijn moeilijk te bereiken, maar gelukkig zullen er genoeg linten in de game te vinden zijn.

Uren de tijd
Het spel moet een MMO-achtige basis hebben, maar naast dat je met meerdere spelers door de woestijn kunt zweven, is niet bekend wat verder de mogelijkheden zijn. Wel lijkt het logisch dat je in de grafische pracht uren en uren kunt verdwalen en na een blik op de klok al lang en breed in bed had kunnen liggen. Je zult geen harde actie zien, maar door de sfeer en hoe benieuwd je bent naar meer, wil je mogelijk doorspelen en genieten van wat je tegenkomt. Wel is het moeilijk vast te stellen wat Journey exact gaat doen. Er is niet veel diepgang, het verhaal is compleet onduidelijk. Willen gamers dit? Ik wel, maar ik vind flOw, Flower en andere kunstige, innovatieve games ook erg interessant. Noem een Linger In Shadows, Heavy Rain, Limbo, From Dust, PixelJunk Eden en Braid, ik moedig het allemaal aan.

Voorlopige conclusie
De een noemt het saai, de ander alleen-maar-op-een-paar-knoppen-drukken en weer een ander wil niet te veel afwijken van het basisconcept ‘game’. Ik kijk graag uit naar titels als een Flower en de nieuwe Journey. Het is weer eens wat anders. Het is rustgevend, de sfeer voelt vernieuwend aan en de muziek geeft een geheel ander gevoel. Daarnaast is het misschien zinloos zonder echte diepgang, geen specifiek verhaal en weinig actie, maar Journey geeft je een bepaalde vrijheid en je moet zelf maar uitzoeken hoe je bij het einde komt. Ik hoop heel erg dat je hier uren aan kunt slijten, al gaat het maar om de rust, de magie en het verkennen van normaliter onbereikbare streken. Ik voel me een Drake in een ander jasje, trekkend door de woestijn.