Savage: Battle for Newerth

De vorige game die ik besprak, Cypher, was een combinatie van een stealth en een puzzle game, een heel slecht uitgevoerde combinatie. Nu bespreek ik opnieuw een spel dat 2 genres mixt. Savage tracht 2 heel populaire genres met elkaar te versmelten, en dat zorgt zoals je in de review kan lezen voor vernieuwende en leuke online gameplay.

De strijd waar het in deze game om draait, gaat tussen de “beast hordes” die in de jaren dat de mens elkaar afslachtte hersens kweekte en zo de mens zijn gelijke werd, en de”Legion of Men” de laatste overgebleven mensen waar nu door de beasts jacht op wordt gemaakt. De partijen zijn ongeveer even sterk maar beschikken beiden over andere units en wapens:
De humans beschikken over bogen en bijlen maar krijgen later in het spel (als de commander, hierover zodadelijk meer, meer gebouwen plaatst) ook over plasma geweren, rocket launchers en zelfs een mortier werpers. De beasts hebben grote klauwen waar ze de mensen aan stukken kunnen scheuren en beschikken over magische wapens die een variëteit aan vuurbollen, elektriciteit stralen en ander dodelijk moois schieten. Leukste beastwapen is toch wel een magische sniperrifle dat heel precies een bliksemschicht op iemands hoofd laat inslaan. Headshot!
De humans hebben siege wapens die, zo lang ze maar buiten bereik van vijanden of beschermd worden door medespelers, een basis in no time in as leggen. De beasts hebben zulke units niet, zij hebben daarentegen een reusachtig monster (ongeveer 4 keer zo groot als een normaal mannetje) die met een paar woeste slagen met zijn boomstam net zoveel schade doet als de humans met hun siege units. De 2 rassen spelen dus anders maar houden elkaar goed in balans.

Het spel is op 2 manieren te spelen: als commander en als krijger. Er kunnen maar 2 commanders per potje zijn (potjes duren meestal tussen de 10 en 50 minuten maar kunnen uitlopen tot meerdere uren, als de teams aan elkaar gewaagd zijn) de rest van de spelers zijn krijgers die de opdrachten van de commander trachten uit te voeren.
De meeste tijd zal je dus als krijger spelen. Je kiest een unit, een spawnpunt en je klikt op spawn. Het select scherm verandert naar de 3d wereld. De commander geeft je een taak (protect this unit, attack this unit, build here, etc.) en je kan aan de slag. Doe je het goed dan zul je snel levels stijgen en betere stats krijgen (betere attack en armour waarde onder andere). Het uiteindelijke doel is om het hoofdgebouw van de vijand met de grond gelijk te maken. Het hoe is aan de commander, hij bepaald de tactiek. Er zijn heel wat mogelijke tactieken: zo zou hij kunnen proberen de vijand met een snelle “rush” (meteen aanvallen) te verslaan. Ook zou hij een garrison (een gebouw waar spelers en computergestuurde werkers, die zich bezig houden met het winnen van delfstoffen die nodig zijn om gebouwen te maken, kunnen spawnen) om de vijand zo, op een constante stroom nieuwe krijgers te trakteren. Maar het hoeft niet aanvallend, een defensieve opzet met veel wachttorens rond de belangrijke gebouwen kan ook goed werken en is misschien zelfs wel beter. Als een rush mislukt dan zijn de tegenstanders meestal al veel verder ontwikkeld en zetten ze een tegenaanval in. Met hun betere wapen maken ze al snel korte metten met de vijand.

Dit klinkt heel leuk, en dat is het ook. Mits beide teams serieus spelen, de servers goed vol zitten en de commanders weten wat ze doen. Het eerste is bijna altijd het geval de laatste 2 minder: Er zijn maar een paar servers die constant vol zitten, erg jammer. Ook zijn er nogal eens rookie’s die zich aan de rol van commander wagen. Als je de FPS actie van de game gewend bent is het strategische gedeelte wel even wennen (ik spreek uit ervaring). Je moet veel bijhouden, requests van de spelers bekijken (als een speler niet genoeg goud heeft, goud verdien je door vijanden te doden, dan kan hij om geld vragen bij de commander), de spelers taken geven, de computergestuurde werkers aan het werk houden en huizen bouwen. Het komt over als een chaotische versie van Warcraft waarbij je bevelen niet altijd gehoorzaamd worden. De rol van commander kan je niet off line oefenen (savage is een multiplayer only spel) en gaat de eerste keer dan ook gegarandeerd mis. Niet erg leuk voor de Commander helemaal niet omdat hij in de “nabespreking” (na elk potje krijg je een tijdje om nog wat te chatten en je stats te bekijken voor de volgende game begint) een kanonnade van scheldwoorden kan verwachten. De commander rol is dus alleen voor doorzetters weggelegd.

Voor de rest is er niet veel mis met Savage, grafisch oogt het misschien wat grof met al die grafische pracht die we tegenwoordig gewend zijn. Maar echt storend zijn de graphics nooit. Dat het er niet zo heel mooi uitziet allemaal is logisch als je weet dat de game al vorig jaar in Amerika op de markt kwam. Waarom de game hier pas nu uitkomt weet ik niet, wel weet ik dat de Europeanen op wat leuke extraatjes kunnen rekenen, een leuke kleuren strategy guide bijvoorbeeld.

Al met al is Savage: Battle for Newerth een hele leuke game om te spelen. Er heerst een goede sfeer in de servers (behalve wanneer er een n00b als commander aantreed) en er is weinig lag. En een game die blijft boeien, ik heb er al heel wat uurtjes op zitten en dat worden er nog heel wat meer als het aan mij ligt.