Onder het motto: “Walk like an Egyptian” komen de jongens van Impressions met een nieuw strategie/management spel: Pharaoh. Voor de liefhebbers van Caesar III komt er nu een “opvolger”, waar je in de huid kan kruipen van een heuse farao. Dit keer kun je gebruik maken van de geavanceerde bouwkunst van de oude Egyptenaren.
Egyptische hiëroglyfen
Het eerste wat opvalt is dat de gehele menustructuur een totaal andere look heeft gekregen. De overzichtelijkheid lijkt weg te zijn wanneer je dit vergelijkt met de voorgangers uit de Caesar reeks. In het menu blijken alleen nog maar oude Egyptische hiëroglyfen aanwezig te zijn, maar naarmate je beter kijkt, zijn deze tekens nog niet eens zo moeilijk te ontcijferen. Eigenlijk is er ontzettend weinig veranderd onder de knoppen. Wanneer je de muiscursor wat langer op de knop laat staan, wordt ook nog eens de betekenis van de knop daaronder afgebeeld. Makkelijker kan het toch eigenlijk niet…
Het opbouwen van een eigen rijk
Goed, we beginnen maar eens met een aantal huizen neer te zetten, want wat is een rijk zonder bewoners? Op de achtergrond hoor ik een rustig achtergrondmuziekje dat behoorlijk toepasselijk moet zijn geweest in het oude Egypte. Ik zie de buikdanseressen al… eh, tja… waar was ik gebleven? Oh, ja! Uiteraard moeten de immigranten de woningen kunnen bereiken; een aantal wegen zijn dus niet overbodig. Om te overleven hebben de bewoners vooral water en voedsel nodig. Water kan al snel geleverd worden door het plaatsen van een waterput of een waterleverancier. De waterleverancier moet echter wel dicht in de buurt van een rivier staan. In het gehele Egypte is er natuurlijk maar één rivier te vinden en dat is de… eeeh… Atlas! …de Nijl, ja. Wist ik wel! Verder zijn er soms nog aantal kleine plasjes water te vinden, maar het blijft altijd lastig voor mensen om midden in een woestijn te overleven. Voedsel zoeken gaat op een iets andere manier. Er zijn twee mogelijkheden om de mensen van voedsel te voorzien. Door een aantal jachthuizen te plaatsen, kan er gejaagd worden op verschillende diersoorten die zich in de uitgestrekte woestijn schuilhouden. Verder is er de mogelijkheid om een akker te bouwen, hoewel deze niet zomaar in de woestijn neergezet kan worden. Van irrigatie hebben de oude Egyptenaren waarschijnlijk nog nooit gehoord, want er is maar één plek die hiervoor gebruikt kan worden. Eén keer in de zoveel tijd komt de 
Nijl voor een deel droog te staan, hierdoor ontstaat er een vochtig en vooral vruchtbaar stukje aarde dat uitstekend geschikt is voor het telen van graan, gerst, enzovoorts. De akkers zullen vlak voor de periode dat het water in de Nijl weer zal stijgen, geoogst worden. De oogst wordt opgeslagen in een aantal grote loodsen en deze kunnen de markten weer voorzien, waarna de inwoners weer van voedsel zijn voorzien.
Wil jij mijn slaafje zijn?
Een belangrijk verschil met Caesar is dat de werkkrachten niet rechtstreeks uit de huizen worden gerekruteerd, maar uit een zogenaamd werkkamp. Er zal dus eerst een aantal werkkampen gebouwd moeten worden, voordat er werkkrachten beschikbaar zullen zijn. Een aantal van deze werkkrachten kunnen op de akkers worden ingezet. Nu de bewoners eindelijk zijn voorzien van water en voedsel, schijnen ze nogal wat meer te willen om zich tot een betere en rijkere samenleving te vormen. En ziedaar, de bekende industrie is weer terug van weggeweest. Er kunnen weer kleiverzamelaars en houthakkers aan het werk gezet worden. Klei kan weer gebakken worden en zo ontstaan er potten, vazen, bekers, etcetera. Een deel wordt door de bewoners aan het dagelijkse leven toegevoegd en een ander deel kan gebruikt worden om te verhandelen. Tja, belasting innen alleen schijnt een farao niet genoeg op te leveren om een groot rijk te onderhouden en van alle behoeftes te voorzien. Een farao wil af en toe ook eens z’n eigen genotjes…
Nooit tevreden!
Al snel genoeg blijken er huizen in te storten en branden te ontstaan. Engineersposten en zelfs de brandweer zijn hiervoor de oplossing. Voor diegenen die Ceasar al vaker gespeeld hebben, zullen waarschijnlijk al wel weten hoe het verder zou moeten gaan. Om alles te vertellen over het onderhouden en regeren van het rijk ben ik nu eenmaal te lang bezig. Daarvoor moet je het echt zelf een keer gespeeld hebben. Het komt er in het kort op neer dat de bewoners steeds veeleisender zullen worden, naarmate de stad verder zal groeien. Het lijkt alsof ze nooit tevreden zijn. Dan is er te weinig voedsel, dan weer te veel criminaliteit, dan breekt de malaria uit en dan is er eens te weinig werk. Aaaargh, laat ze van mijn part allemaal maar mummificeren!
Ramses CCXVII?
Ik moet zeggen dat er weinig verschil is tussen Pharaoh en zijn voorloper Caesar III, buiten de nieuwe graphics die volledig zijn aangepast aan het oude Egypte. Het opbouwen en managen van een oud Egyptisch rijk blijkt exact hetzelfde 
er aan toe te gaan als dat van het Romeinse Rijk. Er is echter één groot verschil: uiteraard staat Egypte bekend om zijn enorme monumenten, zoals een Piramide of een Sfinx. In Pharaoh speelt het bouwen hiervan een grote rol. Het bouwen van zo’n enorm monument neemt dan ook wel even de gehele tijd van een level in beslag. Voor wie het resultaat dan eindelijk te bewonderen valt, mag zichzelf een ware farao noemen.
Conclusie
Altijd al fan geweest van Sim City en Caesar? Dan is Pharaoh een echte aanrader. Voor wie na Caesar III toch wel wat beters wil, kan beter nog even wachten. Pharaoh mag zich van mijn part ook wel bekend maken als “Ceasar 3.5: Quest in Egypt”. De originaliteit moet vooral gezocht worden in de graphics, muziek en natuurlijk de monumenten. Sierra blijft echter hameren op het feit dat Pharaoh heel wat meer te beiden zal hebben. Ik ben benieuwd!
