Enkele jaren terug verraste Cars ons aangenaam. Een film vol pratende, denkende, nogal antropomorfe auto’s sprak blijkbaar enorm aan. Maar is het een concept dat ook voor een tweede keer tot een geslaagde film kan leiden? Wanneer je het maar goed aanpakt, blijkt het antwoord positief.
Toy Story Hawaiian Vacation
Zelf was ik het alweer vergeten, maar voorafgaand aan Cars 2 word je getrakteerd op een nieuw hoofdstuk in de Toy Story-franchise. Hierin wil Ken heel graag samen met Barbie op vakantie naar Hawaï en zijn medespeelgoed helpt hem daar een handje bij. Het is een leuke toevoeging en ontlokte me best een glimlach, maar het haalt het uiteraard niet bij de drie grote broers. Snel over dus naar het eigenlijke onderwerp van deze recensie: Cars 2.
Al vanaf het begin wordt de toon gezet: deze film is meer dan levende auto’s met een gezicht die tegen elkaar racen. De opening van de film is voor Finn McMissile, een Britse geheim agent op een gevaarlijke missie. Dat leidt al meteen tot veel actie, explosies en geweervuur. Iets wat de hele film lang terug blijft komen en wat het geheel een rauwere uitstraling geeft dan het eerste deel.
Dat past bij het verhaal, want Cars 2 presenteert zich als een ware James Bond voor auto’s. Daarin is een belangrijke rol weggelegd voor de roestige sleepwagen Mater, die met zijn maatje Lightning McQueen mee is gereisd naar Japan voor een internationaal racekampioenschap. Daar kruist Mater’s pad bij toeval dat van McMissile.
Volwassener
Met die ondertoon van James Bond is Cars 2 ook meteen een stuk volwassener dan zijn voorganger. Deze sequel is minder duidelijk gericht op de allerjongsten. Zoals gezegd zit er zelfs vrij veel geweld in, naar Disney maatstaven welteverstaan. Dat maakt het voor de wat oudere kijker echter wel wat aangenamer. Want pratende autootjes die tegen elkaar racen, daar hoeft toch zeker niet meer dan één film van te worden gemaakt?
Daarom is het een opluchting dat niet Lightning McQueen maar Mater de ster is in Cars 2. Het stel gaat weliswaar op reis voor de race van McQueen, maar Mater steelt de show met zijn heerlijk onnozele optreden te midden van gevaarlijke criminelen en topspionnen. Dat eeuwige gepraat over vriendschap moeten we dan maar op de koop toe nemen.
Net als het grote gebrek aan logica dat de film zo nu en dan kenmerkt. Wanneer je er je hersens over gaat breken hoe het kan dat er plotseling van dinosauriërs wordt gesproken in de Cars wereld, of hoe de auto die te boek staat als ‘beste spion die er is’ in hemelsnaam niet doorheeft dat Mater maar een gewone simpele ziel is… dan kun je beter helemaal niet naar deze film toe gaan.
Conclusie
Cars 2 bevat meer actie en een (veel) interessanter verhaal dan zijn voorganger. De focus ligt minder duidelijk op de aller jongste kijker en dat leidt tot enige spectaculaire scènes. De film wordt zo nu en dan gekenmerkt door een groot gebrek aan logica, maar daar valt mee te leven bij een film met pratende en denkende auto’s. Disney houdt vast aan het promoten van de vriendschap, die belangrijker is dan alles, wat zo nu en dan misschien wat vermoeiend wordt. Maar, en dat is misschien een wat riskante stelling, Cars 2 is over het algemeen wel degelijk beter dan deel 1.
