Lair

Één van de games uit de stallen van uitgever Sony die de motion sensing technologie van de PlayStation 3 optimaal moet gaan gebruiken, is de drakengame Lair. Lair mist helaas de launch van Sony’s krachtpatser en heeft daarmee de tijd genomen om de game nog even te fine-tunen. Maar wat biedt Lair nu eigenlijk al?

Op één aspect van de game hamert Sony al een hele tijd: Lair is geen game waarin je een draak speelt. Je neemt wel de touwtjes van de draak letterlijk in handen, aangezien je de berijder van de draak bent. Jij bent met jouw draak een belangrijke schakel in de strijd tussen twee volkeren: de Mokai en de Asylians, voor wie je zelf trouw hebt afgezworen. Jouw taak is om de vijandige draken (en hun berijders in het specifiek) een kopje kleiner te maken, maar ook om de grondtroepen bij te staan in moeilijke tijden. Hierover later meer, want Lair draait eigenlijk om één belangrijk ingrediënt van de soep…

Motion Sensing

… de SIXAXIS controller! Dat is eigenlijk waar Lair omheen is gebouwd. De besturing is dan ook simpel en intuïtief: beweeg de controller naar links en naar rechts om die richting in te gaan, kantel de controller naar voren of naar achteren om de draak respectievelijk te laten dalen en stijgen. In feite ís de controller de draak. Verder is een draak geen draak zonder de kenmerkende hete adem, wat dan ook je voornaamste wapen is. Bovendien heb je de beschikking over een paar ferme drakenklauwen, die dan ook zeker handig zullen zijn in de strijd in de lucht én op de grond. Want ja, ook op de grond zul je je mannetje moeten gaan staan. Of je hierbij af zult moeten stappen of gewoon op de draak blijft zitten is niet bekend, maar zeker is wel dat jouw vijanden het spits vaak moeten afbijten als jij met een druk op de knop je draak aan de grond zet. In een tijd van draken en ridders zijn echter ook andere wezens niet onbekend, dus wees niet verrast als je straks een knuppel van een gigantische trol op je schedel aantreft. Absolute macht heb je dus niet, zeker als je bedenkt dat ook de vijandelijke drakenrijders hun eigen troepen tegen jou willen beschermen.

Draken doden

Daarom is het dan ook zaak dat eerst die collega’s van je onschadelijk worden gemaakt. Zo’n gevecht met een vijandelijke draak gaat in verschillende fases. Ten eerste kun je de draak locken, zodat je hem van een afstandje al wat schade kunt toebrengen. Vervolgens kun je tijdens het locken met een snelle voorwaartse beweging van de controller een duikvlucht inzetten. Hier begint het échte gevecht pas. De tweede fase is namelijk dat je oog in oog komt te staan (of eigenlijk te vliegen) met je collega drakenrijder, terwijl je al naast elkaar vliegend elkaar uit de weg probeert te duwen. Ook dit gebeurt door de controller naar de kant van je nemesis te bewegen met geschikte snelheid. De derde fase bestaat uit het uitdelen van rake klappen, die je simpelweg uitdeelt door de actieknoppen van de controller in te drukken. Nadat je je vijand dusdanig hebt toegetakeld dat diegene even de weg kwijt is, zul je van draak naar draak moeten springen om vervolgens de berijder van het leven te beroven om daarna de draak zelf de genadeklap te geven. Dit gaat allemaal in een God of War-achtige reeks, waarin je bepaalde knoppen moet indrukken of bewegingen moet uitvoeren. Nadat de vijandige draak in de lucht zijn Waterloo heeft gevonden, is het tijd om na een korte vrije val weer terug te keren op de vertrouwde rug van je draakje. De gevechten in de lucht beloven dus heel intens te worden. Bovendien lijkt enige afwisseling ook aan de orde te zijn, aangezien niet alle draken dezelfde krachten bezitten. Zo speel je uiteraard met de alom bekende vuurdraak, maar ook ijsdraken en de zogenaamde donkere draak (de Engelse variant Dark Dragon klinkt dan toch een stukje cooler) zullen volgens Sony in de game zitten. Bovendien moet je ook je grondtroepen in de gaten houden.

Reinforcements

Je hebt een level namelijk pas uitgespeeld, als de grondtroepen van je vijand het helemaal af laten weten. Zo blijkt maar weer dat jij slechts een schakel bent in de strijd. Een belangrijke schakel, dat dan weer wel. Zowel jouw troepen als die van je vijand worden geïnspireerd en vinden hun kracht in het gezamenlijke moraal. Dit moraal daalt en stijgt naar mate de successen van de troepen groter zijn: worden je manschappen aangevallen door zo’n eerdergenoemde trol, dan zal hun moraal dalen en je nederlaag een stukje dichterbij zijn. Rijt je die trol echter aan stukken na een landing met het driehoekje, om vervolgens de vijandelijke troepen eens flink te roosteren, dan zal je moraal stijgen en dat van de tegenstander dalen. Is het moraal van je vijanden helemaal nul, dan zul je een vreugdevluchtje kunnen maken en is het level (dat overigens ter grootte is van enkele tientallen kilometers) compleet. Op naar de volgende!

Middeleeuwse taferelen

De omgeving, die is dus ontzettend groot. Ons wordt een veld beloofd van ruim 30 vierkante kilometer, wat zich steeds lijkt af te spelen in een middeleeuwse setting. Die tijd werd niet voor niets de ‘dark ages’ genoemd, dus parelwitte stranden, felblauwe zeeën en een stralend zonnetje hoef je niet te verwachten. In plaats daarvan zal het veel regenen en onweren, dus geen reden om de harnassen in de was te zetten. Dit zorgt echter wel voor de nodige lichteffecten, zoals enkele filmpjes ons bijvoorbeeld al hebben laten zien. Bliksemflitsen doen namelijk leuke dingen met de belichting op de draken, die er op zich sowieso netjes uit zien.

Voorlopige conclusie

Lair is dus kortweg een game met veel verschillende aspecten, die door de vele features niet snel moet gaan vervelen. Ik vraag mij persoonlijk echter af of men zich na verloop van tijd niet gaat vervelen wanneer ieder level weer hetzelfde traject afgelegd moet worden. Van één ding ben ik wel overtuigd: het traject dát je aflegt, is interessant genoeg om je ontzettend mee te vermaken. In ieder geval voor zo lang het duurt. En dat is heel wat waard.