Ratatouille

Pixar Studios, tegenwoordig onderdeel van Disney, is de grondlegger van de 3D-animatie film. Ondanks deze belangrijke primeur in de filmgeschiedenis, waren de laatste twee films (The Incredibles en Cars) niet van het niveau van eerdere voorgangers als Monsters en Co., Finding Nemo en natuurlijk beide delen Toy Story. De creatieve koek leek een beetje op. Grappen en plotwendingen werden voorspelbaar, waardoor de films voornamelijk vertier waren voor de kinders, in plaats voor alle leeftijden.

Conservatieve vader

Ratatouille brengt daar zeer zeker verandering in. Centraal in de nieuwste productie van Pixar staat de aandoenlijke rat Remy. De grijze rat heeft in tegenstelling tot zijn familie en vrienden een zeer kleurrijk reuk- en smaakvermogen, iets wat niet direct rat eigen is. Remy is dan ook anders dan de rest. Hij loopt anders, wil meer van de wereld zien, heeft (in tegenstelling tot zijn vader) geen hekel aan mensen en stelt bovendien eisen aan zijn eten.

Koken lijkt hem dan ook het einde, maar daar komt door zijn conservatieve vader weinig van terecht. Desondanks blijft Remy dromen en zijn grote voorbeeld is topkok Auguste Gusteau. Voor het verdere verhaal verwijs ik naar de film, aangezien in diverse media al veel te veel over het verhaal van Ratatouille is verteld. Over de film zelf kan ik alleen maar zeggen dat Pixar terug op het oude niveau is. Door de aanwezigheid van subtiele grappen en een origineel verhaal boeit de film zowel jong als oud.

Klimmen en klauteren

Het verhaal van de film wordt nog eens dunnetjes overgedaan in de game. Hoewel het spel chronologisch de film afloopt, is er hier en daar wat aan het verhaal gesleuteld om het boeiend en afwisselend te houden. De omgevingen en stemmen zijn duidelijk te herkennen wanneer je de film hebt gezien. In Ratatouille wordt Engels gesproken, maar dit wordt keurig ondertiteld. De menustructuur en uitleg van de besturing van het spel zijn eveneens in het Nederlands, waardoor jeugdige spelers de game snel op zullen pikken. Ik ben altijd voorstander van de Nederlandse taal in kindergames, om zo de game toegankelijk te maken voor de koters. THQ heeft dit gewoon keurig gedaan.

Hoe je het ook wendt of keert, Ratatouille is en blijft een kindergame. Ratatouille bestaat uit mini-games die naadloos aan elkaar worden geborduurd door diverse platform elementen. Daarbij moet je vooral denken aan klimmen en klauteren als een rat. Daarnaast heeft Remy een handigheidje waarmee geur zichtbaar wordt in de vorm van blauwe nevel. Zo’n geurspoor vertelt de gamer waar hij of zij heen moet, zodat men niet eindeloos hoeft te zoeken.

En dat is precies een van de ergernissen die in het grootste gedeelte van games uit het genre van Ratatouille wel zitten. Er is over sommige dingen in de game gewoon goed nagedacht, waardoor het spel lekkerder doorspeelt zonder de frustratie die vaak bij kinderspellen voorkomt. Zo zul je niet eindeloos ver worden teruggeplaatst wanneer je een opdracht niet haalt, maar een klein stukje. Daarnaast zijn er leuke gameplayelementen, waardoor je deze punten zelf kunt creëren. Zo kun je een garen van een dakgoot gooien, zodat wanneer je naar beneden valt, je via dit touwtje weer omhoog kunt klimmen. Bij veel mini-games kun je eindeloos doodgaan, zonder vanaf het begin weer te moeten starten. Dit soort handigheidjes voorkomt een hoop frustratie in het geval van vastlopers in een game.

Loopje

De camerahoek is in enkele mini-games kritiek, maar in de meeste gevallen prima. Tijdens het klauteren kun je met de rechteranaloog knuppel de camera zelf bedienen. Dit is de eerste kinderplatform in tijden waarmee ik niet of nauwelijks problemen heb met de camerahoek (afgezien van de mini-games dan). Remy zelf beweegt bovendien opmerkelijk ratachtig. Zijn typische manier van lopen en springen, maar ook de kenmerken van een echte rat, zijn prima terug vinden in zijn persoon. Het klinkt misschien wat raar, maar je voelt je in Ratatouille soms echt een rat.

Is er dan helemaal geen minpunt te vinden in Ratatouille? Jawel, Ratatouille is net als de film wat aan de korte kant. De game wordt wel verlengd met wat multiplayer mini-games die voor niet veeleisende kinderen vertier zullen bieden, maar deze kunnen niet tippen aan de singleplayer. Het is jammer dat de singleplayer van zo’n korte duur is. Hij blijft, zeker voor kinderen, van begin tot het eind boeien, maar is in één middag uitgespeeld.

Conclusie

Dit minpunt en de soms onhandige camerapositie zijn de enige minpunten in Ratatouille. Audiovisueel is het prima in orde. De besturing is beter dan je van een licentiegame (inmiddels) mag verwachten. Samen met de Nederlandse ondertiteling en menustructuur, maakt dat Ratatouille tot een kindergame die eindelijk eens echt toegankelijk is. De game ligt in de winkel voor een zachte prijs, met name de PC-versie. Ratatouille steekt met kop en schouders boven de rest van de kindergames uit, maar dat zegt waarschijnlijk meer over de concurrentie. Stop met zoeken, hier hou je kinderen mee zoet.