C.O.P: The Recruit

Meestal als je in DS-game een politieman speelt, gaat het om een point&click-game. Gaat het om een shooter, dan sta je juist vaak aan de verkeerde kant van de wet. In COP: The Recruit wordt dit door elkaar gehutseld en of dit een goede game oplevert, dat lees je in deze review.

Aan de goede kant van de wet staan is niet iets wat je regelmatig tegenkomt in sandbox-games. Je kruipt in C.O.P: The Recruit in de huid van voormalig straatracer Dan Miles, die deelneemt aan het Criminal Overturn Program (C.O.P.). Een verhaal met een dodelijke samenzwering ontvouwt zich en uiteraard zit jij er middenin.

De stad waarin C.O.P: The Recruit zich afspeelt heeft een aardige omvang, iets wat ik niet echt had verwacht bij een sandbox-game voor de Nintendo DS. Grafisch ziet het er allemaal ook lang niet slecht uit en mijn enige kritiekpuntje hier zijn dan ook de auto’s. Komt er namelijk een auto vanuit de verte op je afrijden, dan ziet deze er eerst uit als een soort van veelzijdig blok en pas als de auto dichterbij komt, voegt de game de details zoals autoruiten toe. Dit blijft overigens slechts een klein detail, wat nauwelijks een ergernis genoemd mag worden. Dat geldt echter niet voor enkele andere puntjes van kritiek…

Schiet mij maar lek!

Als ik me ergens aan ergerde tijdens de game was het wel het schieten. Aangezien je in C.O.P: The Recruit, in vergelijking met de gemiddelde Nederlandse agent, flink wat mensen neer mag knallen, zou je verwachten dat het schietsysteem redelijk goed is uitgewerkt. Je krijgt echter totaal geen indicatie of je iemand geraakt hebt of niet, totdat deze neervalt. In het begin dacht ik dan ook dat je bij deze game heel precies moet schieten, omdat ik het leek alsof ik constante miste.

Niet alleen het schietsysteem vertoont wat gebreken, ook het navigeren laat enkele steken vallen. Om te navigeren maak je heel modern gebruik van een GPS-systeem, zoals we dat ook wel uit games als Grand Theft Auto IV en Saints Row 2 kennen. Er is echter een groot nadeel, want je kunt niet even makkelijk het doel van je missie instellen als locatie. In plaats daarvan moet je eerst kijken waar je missie is, vervolgens naar je GPS gaan en dan uit een lijst met mogelijke locaties de juiste locaties kiezen. Dit had naar mijn mening behoorlijk wat makkelijker gekund, want het levert onnodig veel werk op en is niet bepaald gebruiksvriendelijk.

Over onnodig werk gesproken: dat komt in missies wel vaker voor. Je kunt niet eens zelf iemand arresteren, daarvoor moet je eerst naar je mobiel, op zoek naar het juiste politiekantoor en vervolgens moet je ook nog eens de juiste code invoeren…

Conclusie

Zijn er eigenlijk wel pluspunten aan C.O.P: The Recruit? Ja, maar helaas komen die niet heel goed uit de verf door de minpunten. Zoals ik eerder al aangaf is de stad echt heel groot, zeker voor de Nintendo DS. Het spel heeft potentie en zou zich met die andere sandbox-game voor de Nintendo DS, Grand Theft Auto: Chinatown Wars, hebben kunnen meten. Het schieten en de GPS zijn echter nogal gebrekkig en net zoals wel meer dingen in dit spel zijn ze gewoon niet goed uitgewerkt. Erg jammer, want dit spel heeft heel veel in zich om hoge ogen te gooien en dat komt er helaas niet uit.

En dat is eigenlijk ook wel het gevoel dat blijft hangen na het spelen van deze game: veel potentie, maar helaas niet goed uitgewerkt. C.O.P: The Recruit is dan ook een game die je waarschijnlijk pas zult kopen als hij in de budgetbakken ligt voor een of twee tientjes. Op dat moment biedt de game wat meer waar voor je geld en zul je er zeker plezier aan beleven. Als je tenminste een behoorlijke dosis geduld hebt met betrekking tot het schieten…